top of page

Het succesverhaal van Nori

Nori heeft een ellendig lange geschiedenis aan problematiek, zowel gastro-intestinale problemen als lage rug problematiek. 

​

Nori is bij mij als jonge pup gekomen, vaak wilde hij niet eten en had hij regelmatig last van braken en diarree. Een keertje kan natuurlijk, alleen was dit helaas wel langdurig. Je maakt je zorgen, het is een jonge hond en hij komt niet aan de voedingsstoffen die hij eigenlijk wel nodig heeft. Op zes maanden leeftijd heeft Nori al zijn eerste echo, hij lag kermend op de bank - echt waar het ging door merg en been. Helaas kwam daar niet veel uit. De jaren erna waren op en aan, je merkt dat hij niet helemaal 100% is, maar je kunt je vinger er niet echt op leggen. 

​

Uiteindelijk loopt Nori niet zuiver. Onderzoek na onderzoek, fysiotherapie na fysiotherapie en nul verbetering. We zijn verder gaan kijken en kwamen bij een orthomanuele dierenarts uit, deze stuitte wel degelijk op enkele problemen bij Nori. Dit werd behandeld en Nori liep weer goed, al is het helaas wel een terugkomend probleem tot op heden. 

​

We gaan door naar november 2021, we zijn op vakantie in Oostenrijk. Nori gaat plots heel slecht, hij gooit alles direct eruit, en er komen liters water naar buiten. Zit je dan, in het buitenland waar je de taal niet spreekt... Gelukkig had ik hele lieve mensen om me heen die me hebben geholpen. We zijn met spoed naar een kliniek gereden die speciaal voor ons open zijn gebleven. Daar werd hij direct aan het infuus gelegd en kon hij gelukkig wel nog mee naar huis. We hebben besloten om direct door naar huis te gaan rijden, want dit is geen vakantie meer. Daar ga je dan, terug naar Nederland, krijg je in Duitsland ook nog eens autopech.. We zijn geholpen door iemand die het aan zijn hart aanging dat we een zieke hond bij hadden en werden in de nacht nog geholpen met een noodoplossing zodat we door konden naar Nederland. We hadden vast de kliniek gebeld dat we er aan zouden komen en we konden gelukkig terecht. Daar werden nogmaals verschillende onderzoeken gestart en medicatie aangepast. Helaas hadden we verder geen info, we wisten niet wat het was en ook niet waar het vandaan kwam en Nori knapte maar niet op. Het werd weer echo naar echo, maar zonder duidelijkheden. Je zag hem met de dag aftakelen (vreselijk was dat!), naar de internist geweest, zonder succes. Ik werd getipt om hem eens te laten bekijken door een speciale arts, en dat deden we. Eindelijk hadden we wat handvatten en voelden we ons écht begrepen en daar kwam de diagnose IBD. Helaas ging het daarna nog niet veel beter en moest er na de vele medicatie nu ook nog prednison bij komen kijken. Daar reageerde Nori erg slecht op dus ging hij aan de antibiotica (alweer). Het lichaam van Nori was al met ontstekingen in de dunne én dikke darm bezig en toen kwam daarop nog eens een alvleesklierontsteking. Het is bizar om je hond van 26,5kg naar slechts 19kg te zien gaan in een korte periode, het was een lopend skelet en zo voelde ik me ook. Het is slopend. Het leek even beter te gaan. Hulp ingeschakeld van voedingstherapeuten en langzaam, stapje voor stapje ging hij beter. Hij kwam weer aan en voelde zich duidelijk lekkerder.

​

Maar dat was helaas niet voor lang, de volgende aanval lag alweer op de loer en zo kwamen we bij Utrecht terecht, om even wat andere dingen zoals Addison uit te sluiten. Nog voor we bij Utrecht terecht konden ging Nori achteruit. Terug naar de dierenarts, die ons weer verder had verwezen, daar werden weer verschillende onderzoeken gedaan en bleek dat de leverwaardes ook mee begonnen te spelen. Het voelde als een enorme terugslag. Eenmaal de afspraak in Utrecht gehad en gelukkig had hij geen Addison. Maar verder wijzer, nee dat niet. Nori ging met ups en downs. Het ging ineens weer heel slecht met Nori. Zo slecht dat ik in mijn hoofd eigenlijk al een keuze had gemaakt. Infuustherapie was een van de laatste opties en dat gingen we doen. Het leek wel een wonder, hij knapte erg goed op met de infuustherapie en zijn oogjes stonden beter. Keuze gemaakt om toch door te gaan. Alles op alles gezet wat betreft voeding en supplementen, medicatie kon langzaam in overleg met de dierenarts afgebouwd worden. Daarna is het een hele lange tijd goed gegaan, maar je leeft wel met de gedachte dat de volgende aanval op de loer ligt, je weet alleen niet wanneer, maar je weet dat die gaat komen.

 

Op dit moment is Nori al 1,5 jaar stabiel. Zonder aangepaste voeding en supplementen had dit niet gelukt. 

bottom of page